وبگاه "انعکاس" نوشت:

قاتل در کمتر از چهار ساعت دستگیر شد

اتشنشانی در سال جاری بیش از دویست ماموریت موفق داشته است

در زلزله اخیر نیروهای امدادی موفق شدند جان صد نفر را که زیر اوار مانده بودند را نجات دهند

تعداد معتادینی که با کمک دولت موفق به ترک اعتیاد خود شدند و دامان جامعه برگشتند بیش از دو هزار نفر است

دزدان خانه پیرزن بعد از سه روز متواری شدن ،بالاخره دستگیر شدند

اینها تیترهای تقریبا هر روزه مجلات و روزنامه های ماست!! میشود به این تیترها، بسیار افزود، مسایل و اسیبهای اقتصادی و سیاسی و فرهنگی که تیتر می شوند و رونق روزنامه نگاران و مجلات، تا کسی ترغیب شود و پولی بابت خواندن اینها بپردازد ،البته بحث من اصلا معضل حاشیه نگاری روزنامه ها نیست یا نمیخواهم در مورد مردمی بگویم که وقت و عمر خودشان را پای خواندن این طور مطالب میگذارند و با علاقه انها را دنبال میکنند،یا نمیخواهم بگویم چرا باید بعضی رسانه ها برای فروش بیشتر امنیت فکری مردم را به خطر بیاندازند و سیاهنمایی کنند

بحث من در مورد یک معضل اساسی است که در کشور ما بیش از کشورهای دیگر نمود دارد درحالیکه ما با داشتن مذهب شیعه که مذهبی اینده نگر و اینده ساز است نباید این مشکل را میداشتیم، که متاسفانه داریم

در همه تیترهای بالا یک مطلب کاملا مشخص است، ما همیشه به صحنه ها و پدیده های فرهنگی و اجتماعی دیر می رسیم، زمانی به موضوع قتل و خشونت توجه میکنیم که کسی ،کسی را کشته باشد ، وقتی به فکر فرو نشاندن اتش می افتیم و که اتشی افروخته شده و منابع انسانی و مادی ما را بر باد داده ،زلزله را و معتاد را وقتی درمیابیم که خرابی و ویرانی به بار اورده اندو دزد را پس از ارتکاب دزدی ..

کسی نمیپرسد چرا ادمی، باید ادمی را بکشد؟؟ کدام دست ،اتشی میافروزد و چرا ! !که بعدش بخواهد اتشنشانی کاری بکند؟؟ و چرا خانه ها و شخصیت جوانان ما ،نباید استحکام کافی را داشته باشد تا در مقابل زلزله و اعتیاد تکان نخورد، که بعدش بخواهیم از زیر آوار ،گوشت زنده بیرون بیاوریم و خرج کنیم تا تن لش یک معتاد را احیا کنیم؟؟

این یعنی مدیریت ما در همه عرصه ها به ویژه فرهنگی، تهدید محور است ، نه فرصت محور ، ما همیشه منتظر تهدید و اسیب هستیم تا پس از اسیب رسانی و قربانی گرفتنش ، فکری برای الیام ان جراحات بکنیم، تازه انهم فکری بکنیم !!! و باز تازه....... التیام!!!! نه درمان ،نه ریشه یابی و نه عبرت گیری !!

به عقیده من این شیوه تفکر هیچ سنخیتی با دین و مذهب ما ندارد ، دینی که تفکر انتظارِ منجیِ عالم بشریت را یدک میکشد و باید نگاهش به اینده یک نگاه فرصت مدار باشد و پیش پیش راه اینده را ببیند و دست اندازها و اسیبها و چالشهای این راه را بشناسد .

نمیدانم چرا ما از مذهبمان نیاموخته ایم که علاج واقعه را قبل از وقوع باید کرد و سوال همیشه ذهن ، این است که چرا ما بیست سال پیش، ورود و ظهور شبکه های ماهواره ای، شبکه های اجتماعی مجازی و تلفن همراه .....را پیش بینی نکردیم و برای اسیبها و چالشهایشان در مدارس واحد درسی نگذاشتیم و سخنرانی و کنفرانس و اگاهی بخشی نکردیم و فکری برای جوانان و نیازهایشان نکردیم، تا امروز مجبور باشیم لاشه های گندیده شان را از لابلای لجنزار گناه و الودگی بیرون بکشیم؟؟؟؟

و باز این سوال دلهره اور وجود دارد که: در حالیکه ما سرگرم مبارزه با شبکه های ماهواره ای و واتس اپ و وایبر و وی چت هستیم ، چه پدیده ی دیگری در راه است ؟؟؟

مسئولین و متولیان فرهنگی و اجتماعی!! بیایم لااقل از دشمنانمان ،که فرهنگی حال گرا دارند، یاد بگیریم اینده نگر باشیم

انتهای پیام