تاریخ انتشار : سه شنبه ۱۴ بهمن ۱۳۹۳ ساعت ۱۰:۳۳

وبلاگ فرشته بی گناه نوشت :
همیشه واسه ی شروع هر مبحثی کلمات نمی تونن درددلمون را بروز بدهند شاید باساده نوشتن بتونیم کلماتی به زبون بیاریم که نزدیک تر به واقعیت زندگیمون باشه.بودجه هایی که بدون برنامه ریزی و تفکرقبلی صرف ظاهرسازی ها میشود سفرهای خارجه برای دلایلی که هیچوقت مامردم نمی فهمیم ونخواهیم فهمید
جلساتی که میشه داخل کشورمون اجرا بشه درکشورهای خارجه برگزار میشه هزینه اش را هم از بیت مال می گیرند کاش این بودجه صرف یکی از زخم های جامعه ی ایران می شد ایران خیلی بزرگه استان های پیشرفته ای هم داره ولی استان های فراموش شده ای نیز دارد نمی خواهم فقط سنگ مظلومیت سیستان وبلوچستان را به سینه بزنم. بااینکه واقعا زندگی در این استان سخت شده است زخم بزرگی که داره داخل ایران روز به روز عمیق تر میشه .فقر وبیکاری بزرگترین زخم جامعه کاری ایران هستش بااین بودجه شاید بشه کارخونه ای تاسیس کنند عده ای سرکار برن کسانی که هیچوقت پارتی ندارند که بتونن شغلی دست وپا کنند وجز خدا کسی را ندارند مورد دوم همایش ها میشه صرف گل وشیرینی وتزیینات وزرق وبرق های جلوه گر.وفقط برای یک همایش ساده اگه بخواهند همین همایش های ساده تر هم برگزار کنند به موضوع همایش تاثیری نمی گذارد ولی چرا باید زیادروی کنند؟چرا یه خورده ازاین بودجه ها روصرف روستاها ومدارس داخل مناطق محروم نمی کنند یعنی برگزاری همایش پرزرق وبرق مهمتراز تحصیل یک بچه روستایی و عشایر هستش یا یه خورده از این را صرف جاده های شهری وبین شهری استان های ایران کنندتا آمار تصادفات کمتر بشه.وبخاطر خرابی جاده ها ماشین آلات عمرشون اینقد کم نشه.

مورد سوم که خیلی به چشم میاد یارانه گرفتن افراد ثروتمند درسته که گرونی وسایل شامل حال ثروتمندان نیز میشود.ولی ادمهایی که ثروتمندن نیازی به یارانه ندارند ولی این یارانه اظافی هم می تواند دردی از دردهای جامعه را تسکین دهد.پس باید برای بودجه های اظافی برنامه ریزی داشت.اول مشکلات ایران را برطرف کنیم بعد به کشورهای مستحق همسایه کمک کنیم.اول شکم گرسنه های کارتن خواب ایران را سیرکنیم بعد ازفلسطین وبقیه.....بقول معروف چراغی که به خونه رواست به مسجد حرامه ختم کلام.