زمان: سحرگاه ۱۷ بهمن ۱۳۹۲
مکان:جکیگور
کارگردان:آمریکا
سربازانی در حال خدمت به میهن و ناگهان…
خبر ربوده شدن سربازان مرزبان ایران به سرعت در حال انتشار است ؛ پس از دو روز فیلمی منتشر می شود.
جیش العدل :ما مسئولیم
بهت و حیرت بر همه چیره می شود، ایالات متحده آمریکا این اقدام را محکوم می کند و دوگانگی اش را به رخ می کشد.
“سجاد زوهانی ، “محمد نظامی” ، “جمشید تیموری” ، “رامین حضرتی” و جشمید دانایی‌فر در حال خدمت به میهن و دفاع از خاکی که هنوز هم نقش قطرات خون شهدا بر روی آن قابل رویت است می باشند، در یک غافلگیری به اسارت گروهک جیش الشیطان در آمدند و به خاک پاکستان برده شدند.
ولی در این بین وزارت خارجه پاکستان هر گونه حضور مرزبانان ربوده شده ایرانی در خاک این کشور را رد و می گوید: پاکستان در موضعی نیست که درباره مرزبانان ربوده شده بتواند توجیه یا عذرخواهی به ایران ارایه کند.
دو ماه سپری شد و هیچکس نمی داند چه به خانواده ی این عزیزان می گذرد…
پس از نزدیک به ۶۰ روز تلاش همه جانبه دولت، گروه های سیاسی،هنرمندان و مردم ایران در رسانه های اجتماعی، اخبار ضد و نقیض که از سوی برخی از مقام های آگاه تایید شده است، از آزادی ۴ مرزبان ایرانی و تایید خبر شهادت گروهبان «جمشید دانایی فر» حکایت دارد. جیش العدل اما اعلام کرد که زمان و مکان تحویل سربازان ایران اعلام خواهد شد.
با نزدیک شدن به روزهای پایانی سال ۹۲ اما برخی از مقامات ایرانی از تلاش ها و رایزنی هایی درجهت آزادی مرزبانان ایرانی در استانه عید نوروز خبر دادند.
تنها چهار روز از سال ۹۳ نگذشته بود که گروهک تروریستی در صفحه شخصی خود اعلام کرد که جمشید دانایی فر را به علت عملی نشدن درخواست های خود به شهادت رسانده است؛ در ابتدا مسئولان آن را تکذیب می کردند و پس از چند ساعت استادار سیستان و بلوچستان آن را تایید کرد.
همه شوکه می شوند ،غم و اندوه ایرانیان را فرا می گیرد و سال نو را به کام همه تلخ می کند.
رایزنی ها و کمپیین های آزادی همچنان ادامه دارد؛ مسئولان دولتی از بسیج شدن تمامی ارگان ها، سازمان ها و تلاش ریش سفیدان سیستان و بلوچستان برای ازادی مرزبانان ایرانی خبر می دهند تا اینکه در تاریخ ۱۵ فروردین ۱۳۹۳ خبر خوشی به مردم اعلام می شود و آن هم آزادی چهار مرزبان ایران است ؛خبری از جمشید دانایی فر نیست…
فرزندی که از لحظه تولدش ،بوی پدر را استشمام نکرده و منتظر دست نوازش پدر است که بر سرش کشیده شود از این نعمت محروم خواهد ماند…
الهام نظام دوست ، همسر جمشید دانایی فر می گوید: نامی برای فرزند خود انتخاب نکرده و تا زمان مشخص شدن سرنوشت همسرش، او را «امیـــــد» صدا می زند…
چهار مرزبان آزاد شدند و خانواده هایشان خوشحال ولی چیزی که بیشتر ازاعلام به شهادت رساندن جمشید دانایی فر خانواده ی وی را رنجوده خاطر کرد شایعاتی بود مبنی بر اینکه جمشید دانایی فر اقامت آمریکا گرفته و از قبل با این اشرار در ارتباط بوده و این اظهار نظرات باعث جریحه دار شدن قلب خانواده این عزیز که خود غم بزرگی را بر دوش می کشند شده است.
دشمن هم آدم ربایی می کند و هم به این مرزبان انگ کشور فروشی می زند و در این بین افرادی نیز بدون هیچ تعللی همه ی آنها را قبول می کنند و در پخش و نشر این اکاذیب شریک می شوند ؛سیاست دشمن بر همین پایه ها بنا شده است ، چگونه ممکن است مرزبانی که برای خدمت به وطنش کیلومتر ها از خانواده اش دور می شود و همه سختی ها را به جان می خرد تا فرزندش در امنیت زندگی کنند ،به کشورش پشت و نه به کشور بلکه به خود و خانواده اش خیانت کند و کشورش را به شیادانی که چهره آنها مدت هاست بر ما هویدا شده را به دیناری بفروشد.
پس از گذشت یک سال اداره کل روابط عمومی وزارت اطلاعات با صدور بیانیه ای از کشف و شناسایی پیکر مطهر شهید بزرگوار جمشید دانایی فر خبر داد و پیکر این شهید ۴فروردین ماه ۱۳۹۴ در شهرستان هامون تشییع می شود.
شهیــــد دانایــــی فــــــر خون داد تا «امیــــــد» بتواند در امنیت زندگــــی کنــــد…
چه بسیار شهید دانایی فرها دادیم تا شدیم «ایـــــــــــــــــران»
