بازگشت پلپلاسی ها به سیستان
اجتماع نوشت
تاریخ انتشار : شنبه ۲۳ اسفند ۱۳۹۳ ساعت ۱۰:۵۵
پلپلاسی ها(پرستو) در زمان برگشت به سیستان دقیقا به خانه ای میروند كه زادگاه شان بوده و زمان ورود به خانه نغمه ی زیبایی سر میدهد كه نشان از خوش یمنی او در آن خانه است، سرعت بال زدن پلپلاسی نسبت به سایر پرندگان مهاجر و سرعت حركت او در زمان پرواز شگفت انگیز است.
«پرستوها» سالانه هفده هزار کیلومتر راه را می‌پیمایند، واز قاره‌ای به قارهٔ دیگر کوچ می‌کنند، و دارای رکورد سرعت در بین دیگر مهاجران هستند. به طوری که نوشته‌اند چهار هزار کیلومتر را در بیست وچهار ساعت می‌پیمایند. یعنی باسرعت ساعتی حدود صد وهفتاد کیلومتر. گفته میشود که انسان به «پرستو» علاقه‌ای خاص دارد.
از قدیم الایام سیستانی ها پرستو را مظهر خیر و بركت و صدای بالهای او را به صدای بالهای فرشتگان و نغمه های او و بلبل را موجب مسرت و شادی و آمدن میهمان از راه دور می دانستند.
پلپلاسی ها از سیستان در اواسط پاییز كوچ و به سرزمینهای گرمتر مهاجرت می كنند و در اواسط اسفندماه مجددا به سیستان برمیگردند ، ساختن آشیانه به كمك جفت نرو ماده پرستو انجام میشود و مصالح مورد نیاز آشیانه سازی عمدتا گل و خاشاك كنار نهرها و جوی ها می باشد.
در موسم جفت‌گیری و تخم‌گذاری پرستوی ماده تا پنج تخم می‌گذارد، ومدت پانزده روز روی تخم‌ها می‌خوابد، و پس از بیرون آمدن جوجه‌ها از تخم (تفقیص) و سپری شدن ۲۵ روز جوجه‌ها برای ترک لانه آماده می‌شوند. اما چند شب نخست را به آشیانه برمیگردند، و از آن پس برای همیشه لانه را ترک می‌گویند.
