وبلاگ" شانس نام مستعار خداست" نوشت:
جام زهر پنداری توافق هسته ای ناشی از عدم فهم مردمسالاری دینی است. التزام به لوازم مردمسالاری دینی، هیچوقت زهرآلود نیست. تا همینجای مذاکرات هسته ای ثابت شده که هیچکسی در ایران بیش از "سید علی خامنه ای" به مردمسالاری دینی اعتقاد و التزام عملی نداره.
دولت ها می آیند و می روند و آنچه میماند و باید بماند "نظام جمهوری اسلامی" و مردمسالاری دینی است؛ حتی اگر فناوری هسته ای نباشد.
رئیس جمهوری با شعار مذاکره تا رفع تحریم از "مردم" رأی گرفته و "رهبر" هم رأی مردم رو تنفیذ کرده. اصل مردمسالاری دینی میگه چوب لای چرخش نکنید
اصل مردمسالاری دینی مهمتر از کل انرژی هسته ای و دستاوردهایش هست. منتقدان مذاکرات جوری رفتار نکنند که اصل مردمسالاری دینی در ایران ضربه بخوره.
تحلیل فوق از منظر فقهی و حقوقی درست است اما از منظر تبعیت از امر ولایت با این واقعه تاریخی قابل مقایسه است:
جنگ صفین در جریان بود. عده ای از سپاه علی (ع) فشار آوردند که اینها هم مسلمانند! ببینید قرآن بر سر نیزه کرده اند و میگویند قرآن بینمان حکم کند!!
هرچه علی (ع) فریاد زد که دشمن دروغ میگوید و چون مستأصل است نیازمند مذاکره و حکمیت است؛ اما گوش فرا ندادند و فشار ها زیاد شد تا جایی که به مالک دستور عقب نشینی داده شد.
علی (ع) تحت فشار تصمیم به مذاکره گرفت و ابن عباس را برای این کار انتخاب نمود. باز فشار آوردند که ابوموسی اشعری باید برای حکمیت برود.
علی باز تسلیم فشار شد
باقی داستان را میدانید که علی (ع) به نتیجه مذاکره که خلع علی (ع) از حکومت و خانه نشینی مجدد و حکومت معاویه تن نداد.
رفت تا چشم فتنه را درآورد و برای جنگ با معاویه بازگردد که شمشیر دشمن داخلی امانش نداد
هرچند ممکن است فشار ها زیاد شود. یاران هم اندک اندک بروند ... حسن بماند و صلح معاویه ...
یادمان باشد حرف های رهبری در استقامت مقابل دشمن را.
اگر این سید تنها بماند مقصر همه ما هستیم...