دُم خروس اصلاح طلبان زیر عَلَم و كُتَلِ اعتدالیون
سیاسی نوشت
تاریخ انتشار : دوشنبه ۴ اسفند ۱۳۹۳ ساعت ۰۷:۳۲
در بدو تشكیل این دولت پیش بینی میشد دولت اعتدال گرا جناح سومی را روی كار خواهد آورد كه با شیوه های سیاسی و اقتصادی معتدل و در عین حال عدالت خواهانه متفاوت از مرام نامه ها و خواستگاه های سیاسی دو جناح اصول گرا و اصلاح طلب، قادر خواهند بود مملكت را سالهای سال و مطلوب تر از اسلاف شان اداره كنند.
بسیاری از كارشناسان و تحلیل گران سیاسی پس از انتخاب دولت تدبیر و امید انتظار داشتند باتوجه به محوریت حزب اعتدال و توسعه در انتخاب دكتر روحانی و دوستان هم طیف اش مفاهیم و واژگان جدیدی در دكترین جهانی اعتدال گرایی را در فرهنگ سیاسی كشور شاهد خواهندبود ولی نه تنها تعریفی ازجهان بینی اعتدال از زبان تئوریسین های سیاسی این دولت شنیده نشد كه بمرور دُم خروس اصلاح طلبان از زیر عَلم وكُتل اعتدالیون هویدا گردید.
در عین حال تركیب مسئولین ارشد دولت دكتر روحانی از شخصیت های نسبتاً معتدل و با تجربه و دلسوز ازبین جریان های سیاسی كشور انتخاب شدند ولی در رده های میانی عناصری بر قدرت تكیه زدند كه در دوره ی دوم خرداد نیز جامعه را به سمت دو قطبی شدن وخیر و شربودن سوق دادند، شیر خفته ی قومیت ها را بیدار و بر شكاف های فرهنگی، اجتماعی و مذهبی كشور افزودند.
تفاوت سیاست های دولت دكتر روحانی با دولت های اصلاح طلب در بعضی مسائل كاملا آشكار است، دولت روحانی تاحدودی عمل به قانون واحترام به ارگانهای قانونی مثل شورای نگهبان، شورای تشخیص مصلحت نظام، حفظ ارزشهای نظام را تا كنون در سرلوحه كارداشته است در حالیكه دولت هفتم از بدو تشكیل بدنبال ساختار شكنی و زیر پا گذاشتن قوانین و سست كردن اعتقادات مذهبی و انقلابی مردم و بستن شمشیر از رو بر علیه ارزشها بود.
عملكرد دولت تدبیر و امید در بسیاری از بخش ها كه با مجلس هماهنگی داشته و دارد برغم فشار تحریم ها و كاهش قیمت نفت، بویژه در بخش بهداشت ودرمان نسبتا مطلوب است، در بخش اقتصاد اندكی امیدواركننده می باشد، ولی در بخش سیاست خارجی تنها از حركت تعاملی و تنش زدایی دوران دوم خرداد برخورداراست كه البته در مبحث امنیت داخلی مطلوب ارزیابی می گردد ولی در بخش فرهنگی و اجتماعی مثل برخورد با مظاهر فساد، اعتیاد، حجاب و عفت عمومی حرفی برای گفتن ندارد.
عملكرد مدیران میانی (استانداران) دولت فعلی و گفتمان سیاسی آنها پس از نوزده ماه حاكمیت نشان میدهد گفتمان همان گفتمان دولت اول خاتمی در سال 1376 است با این تفاوت كه دكتر روحانی در این بخش از مدیریت با سیاست صبر و بردباری كار را آغاز كرد و با پنبه سر بریدن، ادامه كار داد و در آستانه ی سومین سال مدیریت شان بر كشور گفتمان سیاسی خودرا كه همان گفتمان دوم خرداد و حاكم كردن جو سیاست زدگی برجامعه و فراموش كردن مشكلات اقتصادی میباشد عریان و هویدا كرده است.
بعضی از استانداران حداكثر تلاش خود را بر دو قطبی كردن جامعه (اكثریت - اقلیت) گذاشتند و سعی دارند بعضی اقوام را با انگ زدن به جریان خاصی به حاشیه رانده و نیروها و مدیران منتسب به آن قومیت را برای افزایش ضریب رضایت قوم مقابل سركوب و منكوت نمایند و كارهای عمرانی و حیاتی بعضی مناطق را برای افزایش محبوبیت خود در قطب اكثریت به عهده تعویق بیندازند تا در برهه حساس انتخابات حداكثر منافع را برای جناح مورد نظرشان كسب نمایند.
آنها بدنبال انتخاب نمایندگانی جسور وهتاك از طیف مجلس ششم بوده و الگوهایی را در سر لوحه ی كار دارند تا قادر شوند پس از انتخاب آنان و همگام كردن مجلس با دیدگاه های سیاسی خویش، نظام را وادار به فراموش كردن جریانات سیاسی معروف به فتنه در سال 1388 كنند و الی آخر.....
