در بست از ترکمنچایی تا لوزان
تاریخ انتشار : يکشنبه ۱۶ فروردين ۱۳۹۴ ساعت ۰۹:۱۹
Share/Save/Bookmark
 
وب سایت ریزه نیوز نوشت:

 ما هر آنچه را لازم بوده است بخشیده ایم و از صنعت هسته ای ایران چیزی نمانده است که آقایان با دست دلبازی تمام آن را هدیه کنند و همان 300 کیلو اورانیومی هم که مانده است به احتمال فراوان در مذاکرات پیش رو پیشکش می شود تا شاید اگر غربی ها خواستند تحریم ها را تعلیق کنند .  

به گزارش ریزه نیوز : متاسفانه وقتی تمام شواهد و قرائن مذارکات لوزان را کنار هم می گذاریم  و بندهای این توافقنامه را مرور می کنیم ناخدا گاه حتی در برابر قرارداد ترکمنچایی که افتضاحی بود در تاریخ این مملکت احساس غرور می کنیم  چون در  مذاکرات لوزان هم  به همان اندازه و حتی بیشتر امتیاز داده ایم تا تحریم هایی لغو شوند که به نظر می رسد هر گز لغو نخواهند شد تا روزی که انقلاب اسلامی معنای واقعی و تاثیر گذاری کنونی خود در منطقه و جهان را داشته باشد .

مذاکراتی که در آن تمام غرور ملی ما را نشانه گرفته اند و در برابر به سخره گرفتن تمام دانشمان به ما وعده ی تعلیق تحریم هایی داده اند که ان هم بیشتر مشمول قانونی است که اگر صلاح دانستند تعلیق یا تمدید شوند  و تعلیق به آن معنا که در هر زمان ما به عنوان انقلاب اسلامی خلاف نظرشان عمل کردیم علاوه بر استمرار تحریم ها حتی آن ها را تشدید کنند .

حال نمی دانیم عده ای که ادعا می شود بصورت کاملا خودجوش دست به رقص و پایکوبی در شب وفات مادر حضرت عباس (ع) زدند به کدام بند از آن توافقنامه دلخوش بوده اند ، هر چند این قضایا کمی تا قسمتی بو دار به نظر می رسد چرا که غربی ها به فریب و حیله ای که از اجداد و نیاکان خود به ارث برده اند خواسته‌های نامشروع خود را که طی 12 سال گذشته بر زمین مانده بود به ایران اسلامی تحمیل کرد و در حالی که تیم مذاکراتی ایران خیلی به غربی ها اعتماد داشت کلاه گشاد توافق ژنو این بار در قالب و جنس بیانیه ی مطبوعاتی بر سرشان رفت و از فرط زوق زدگی یادشان رفت که چه بندهای مهم و حیاتی را به آب داده اند .
چالش چندین ساله ی هسته ای ایران که هر بار سبب تصویب تحریم ها ی تازه علیه دولت و ملت ایران شده است برای همه روشن است که این تحریم ها تنها و تنها حربه ای است برای متوقف کردن قدرت روز افزون ایران و به دنبال آن تغییرات در ساختار نظام جمهوری اسلامی ایران و این واضح است که دولت مردان غرب هرگز دوست ندارد مشکل هسته ای ایران حل و فصل شود ، اما نمی دانیم چرا مسئولان مذاکره کننده ایران نمی خواهند این امر مهم را درک کنند و احساس می شود تمام مشکلات و گرفتاری را در رفع تحریم ها می دانند و در قبال ان حاضرند هر چه را که ممکن است فدا کنند تا تحریم ها لغو شوند حال اینکه ما برای گردش سانتریفیوژها جوانان دانشمندی داده ایم که حتی اگر تا آخر الزمان نیز تحریم شویم نباید در برابر غربی ها سر تسلیم فرود آوریم افسوس که عده ای از فرط شادی در برابر حتی قرار داد ترکمنچایی این مذاکرات هم به خیابان ها می ریزند .


نتیجه ی مذاکرات لوزان کم از قرار داد ترکمنچایی نیست اما نمی دانیم چرا عده ای نمی خواهند باور کنند که ما تسلیم حیله و نیرنگ های روباه پیر و شیطان بزرگی شده ایم که بارها و بارها امام ((ره)) و حضرت آقا فرموده اند که هرگز آنها قابل اعتماد نیستند .
وقتی آقایان ظریف و عراقچی محترم قرار بود دل به بیانیه ی مشترکی خوش کنند که آنچه از نامش مشخص است تنها در یک بیانیه است و بس و هیچ قانونی ان را به رسمیت نمی شناسد و الزام آور نیست اما وقتی این بیانیه منتشر شد نشان داد که در این مذاکرات ایران تعهداتی را پذیرفته است که تنها خود جمهوری اسلامی ایران ملزم و ناچار به اجرای آن است و کاش آقایان به جای قرائت بیانیه آنچه را توافق کرده اند را عینا به سمع مردم عزیز ایران می رساندند.

وقتی در بند های این توافقنامه به قسمت هایی چون « ایران موافقت کرده است » می رسیم  نا خداگاه به این نتیجه می رسیم که چرا باید توافق کنیم ، اما برای مردم این توافق را « بیانیه » معنا کنیم ؟ آیا این مخفی کاری و دروغ به ملت خود به شمار نمی رود ؟
مگر قبل از سفر قرار نبود که به هیچ وجه ایران توافق دو مرحله را نمی پذیرد ؟ پس چرا آقایان تسلیم شده اند تا توافق کنند که ابتدا طرف مقابل را راضی کنند و اگر شد بحث و توافق درباره ی جزئیات را بعد موکول کنند . نمی دانیم چرا تیم هسته ای ما گول خورده است و دوباره همان راه ژنوی را در پیش گرفتند که ان روزها هم خیلی ها زوق زده شدند  و خیلی زود متوجه شدند کلاه گشادی سرشان رفته است !
آقایان به راحتی سر کشیدن یک لیوان آب خنک ؛ فردو را تعطیل کردند و سانتریفوژهای آن را به حراج گذاشتند و برای 15 سال متمادی در آن را باید ببندند و نه اینکه غنی سازی در آن دیگر صورت نپذیرد بلکه حتی حق حرف زدن درباره ی انرژی اتمی هم در آن زده نشود .
نطز را هم که تعهد داد اند فلج کنند و از تعداد 20 هزار سانتریفیوژ فعال به یک چهارم کاهش دهند و جالب توجه ان که از یک چهارم هم فقط و فقط نسل اول یا همان IR-1  باشند و متعهد شده اند تا 10 سال تمام از سانتریفیوژهای مدرن استفاده نکنند و دستاوردهای دانشمندان زحمتکش این مرز و بوم را به کل نادیده بگیرند ! حال چگونه عده ای به خیابان می ریزند و شادی می کنند ما که نمی دانیم به کدام بند این توافقنامه دل خوش بوده اند .
آقایان هم چنین متعهد شده اند دست کم برای مدت 15 سال ذخایر اورانیوم غنی شده خود را از 10 هزار کیلو به 300 کیلو کاهش و 9700 کیلو دیگر ار از تیپ اروانیوم غنی شده خارج کنند . حال می پرسیم کاهش این همه از ذخایر کشوری چگونه برای عده ای راضی کننده بوده است که به خیابان ها بیایند و برای تیم مذاکره کننده کف بزنند !
متاسفانه ما خیلی زود جو گیر می شویم و به جای اینکه متطقی عمل کنیم ، دچار احساسات می شویم و دست به اعمالی می زنیم که بعضا بیشتر خنده دار است تا غرور انگیز باشد و انچه بیشتر از هر چیزی هر کسی را شگفت زده کرد شادی تعدادی از هموطنانمان در استقبال از تیم هسته ای بود که حتی هنوز نتیجه ای جزء یک بیانیه از این گفت گو ها قرائت نشده بود .

کد مطلب: 20128