تاریخ انتشار : سه شنبه ۱۸ تير ۱۳۹۲ ساعت ۰۷:۱۱

: آیین سحرخوانی و رمضان خوانی از بیش یک هزار و ۴۰۰سال پیش یعنی از اوایل اسلام، نزد ساکنان سیستان

 

مرسوم بوده است.

 



به گزارش سایت  همه با هم  ، مراسمی دیرینه تحت عنوان "رمضان‌خوانی یا رمضونیکه و سحرخوانی" از زمان‌های گذشته در سیستان مرسوم بوده و از نیمه ماه مبارک رمضان آغاز می‌شده است.مردمان این استان پهناور کشور چند روز مانده به آغاز رمضان ماه ضیافت الهی با برپایی آیینهای خاصی به پیشواز ماه مبارک می‌روند.

سيستان به لحاظ دارا بودن پيشينه تاريخي خوب و غني فرهنگي و تاريخي، از جايگاه و ارزش والايي در ميان شهرستان‌ها و مناطق مختلف كشور برخوردار است.

* رمضان‌خواني آيين ديرينه منطقه سيستان

رمضان‌خواني و سحرخواني دو آيين مهم منطقه سيستان در ماه مبارك رمضان است كه هر كدام ويژگي خاص خود را دارد.تعمیر، غبارروبی مساجد، اهدا فرش به مکانهای مذهبی، کمک به نیازمندان و دادن خیرات از جمله برنامه‌های پیش از آغاز ماه مبارک رمضان در سیستان و بلوچستان است.افطاری به نیازمندان و سحرخوانی و رمضان‌خوانی از آیینها و آداب و رسوم ماه مبارک رمضان در سیستان و بلوچستان است.

در روستاهای این منطقه با وجود وسایل سمعی و بصری، بر اساس سنت دیرینه هنگام سحر صدای سحرخوانی ریش سفیدان به گوش می‌رسد که با خواندن دعاهای ویژه اقدام به بیدار کردن مردم می‌کنند.بر اساس برخی شنیده‌ها، آیین سحرخوانی و رمضان خوانی از بیش یک هزار و ۴۰۰سال پیش یعنی از اوایل اسلام، نزد ساکنان سیستان مرسوم بوده است.در آیین سحرخوانی، ریش سفیدان و معتمدان روستاهای سیستان پیش از آغاز سحر از خواب بیدار شده و با رفتن به پشت بام منازل خود با خواندن اشعار محلی و مذهبی مردم روستا را از فرا رسیدن وقت سحر با خبر می‌کنند.این افراد اشعار مذهبی و سروده‌های شاعران کشور از جمله "خواجه عبدالله انصاری" و "باباطاهر عریان" را با صدای بلند بر روی پشت بام خانه می‌خوانند.



به ماه رمضان در سیستان ماه روزه گفته می‌شود (ma roza) .در رمضونیکه (remazonika) در هنگامان افطار، کودکان به درب خانه‌ها رفته و طلب طعام و خوراکی می‌کنند.

در این آیین که شب هنگام اجرا می‌شود، جمع زیادی از نوجوانان و جوانان هر محله در مقابل منازل سایر مردم اجتماع کرده و اشعار محلی را با صدای رسا قرائت می‌کنند.

 

 

 











در آیین رمضان‌خوانی، بعد از نماز مغرب و عشاء، تعدادی از ریش سفیدان و بزرگان به در منازل رفته و با خواندن اشعاری خاص از مردم طلب چیزی می‌کنند که به دلیل خوش‌یمن دانستن حضور این اشخاص در منازل، هر کس چیزی به آنها می‌دهد که



هرآنچه جمع‌آوری شده در بین فقرا تقسیم می‌شود،‌ البته امروزه حضور بزرگان کم‌ رنگ‌تر شده و اغلب جوانان این کار را بر عهده دارند.



* نان تافتون  یکی ازنان های  محلی مخصوص افطار با تنور های محلی
مردم سیستان و بلوچستان در موقع افطار نیز پس از شنیدن اذان مغرب دست از کار کشیده و ابتدا با افطاری مختصر مانند خرما و نان تافتون محلی روزه خود را در فضایی صمیمی می‌گشایند.















* مردم سیستان بی صبرانه در انتظار رویت هلال ماه  شوال
 

حضور دسته‌جمعی نمازگزاران در ماه مبارک رمضان در مساجد و برگزاری نمازهای یومیه به صورت جماعت جلوه دیگری به این مکانها در مناطق شهری و روستایی سیستان و بلوچستان بخشیده است.

نمازگزاران پس از اقامه نماز به تشریح احکام و معارف اسلامی که توسط روحانی بومی یا اعزامی ارایه می‌شود، گوش فرا می‌دهند.

همچنین اهل سنت از بیستم ماه رمضان، نماز قیام را برپا می‌کنند که این نماز از ساعت ۱۲ شب آغاز و پیش از سحر به پایان می‌رسد، در نماز قیام هر شب نمازگزار باید سه جز قرآن را در نماز تلاوت کند یا به امام جماعت که تلاوت می‌کند گوش فرا دهد.عید

سعید فطر یکی از مهمترین اعیاد اهل تسنن است که به مدت سه روز گرامی داشته می‌شود.

خودداری از سفرهای طولانی، گرفتن روزه تمام و رویت هلال ماه از دیگر آیینهای مردم این منطقه به مناسبت ماه رمضان است.

در پایان ماه رمضان مردم سیستان و بلوچستان به بلندیهای اطراف می‌روند و بی‌صبرانه رویت هلال ماه شوال را جستجو می‌کنند.

 
* ترانه های عامیانه سیستانی گنجینه فرهنگی این دیار
 
ترانه‌های عامیانه سیستانی نیز بخش مهمی از گنجینه فرهنگی این دیار است که همانند آینه‌ای پاک، از زندگی بی‌غل و غش مادی و معنوی مردم سیستان حکایت می‌کند.












در روز عید فطر مردم این دیار علاوه بر شرکت در نماز در عیدگاه‌ها و پرداخت فطریه، به دید و بازدید یکدیگر می‌روند، ودرکنار این رسم ورسومات از ترانه های عامیانه سیستانی درجشن عید سعید فطراستفاده میکنند.

 



امیدواریم با بیان آداب و رسوم گذشته که در ماه مبارک رمضان انجام شده است ، به خود آییم و این سنت‌های زیبای کم رنگ‌ شده و چه بسا به دست فراموشی را با فرهنگ‌سازی و ترویج رسوم نیکوی گذشته، احیاء کنیم بلکه بتوان از این ره، توشه آخرت خود را

پربارتر کرده و دست خالی از این جهان سفر نکنیم.

هر کسی کو دور ماند از اصل خویش/باز جوید روزگار وصل خویش
 

 

 

انتهای پیام/