تاریخ انتشار : دوشنبه ۱ دی ۱۳۹۳ ساعت ۱۲:۲۴

وبلاگ پرواز تابیکران نوشت :
بهــارِ شهرِ من رنگـش خزان است

نگــینِ دهرِ من قیــمت گــران است



هـــوایِ سرد و اســفندِ بی شگونش

غـــوغـایِ رنجِ برگِ دفــتران است



غـــریبِ دَیر گـــردیده ام ســـال ها

ســـوالِ دردِ من از ســاحران است



نخــواهـــم عــافیت زین دلـــواپسی

دلیـــلِ دردِ تو از دیگــــــران است



ســـرایِ عشقِ تو خشکیده ، جـــانا

چــو پیـش بندِ سـیاهِ آهنـگران است



تو بستی آن دخــیلِ عشق به زنجیر

زنجــیری که به پایِ زائــران است



برلبِ ســــرخِ یـــارِ با وفــــــــــایم

سلامی، که از سویِ مهتــران است



سرای مهـــرِ ما رنگـش سپید است

سپیـدی قلـــم زجنــسِ قــــرآن است