سال جدید اندیشه ی جدید
تاریخ انتشار : سه شنبه ۲۴ ارديبهشت ۱۳۹۲ ساعت ۱۴:۱۸
وبلاگ عشق جاويدمعلم نوشت :
تحولات سریع و رو به رشدفناوری به ما می فهماند که نمی توان با سرعت لاک پشت،خرگوش شکار کرد.اگر معلمین ما نتوانند این اعجوبه ی قرن را در قالب حصار های نوین آموزش مهار کرده و آن را به خدمت بگیرند،قطعاً فناوری انسان وجهان را تسخیر خواهد کرد.
چه بسا معلمانی باشند که بخواهند دانش آموزان را در حصار خودخواهی ها وخودباوری های فردی وسنتی اسیر نگه دارند،در این صورت ،اینان نسل آینده را در مورد پیامد ها وعمل کردهای فناوری ها جدید چشم بسته باقی خواهند گذاشت که قطعاً عملی جفا کارانه است.
همراه شدن با تحولات خارق العاده ی فناوری های نوین با توقف وتامل سازگار نیست وبیش از هر چیز به «سرعت»و«درایت»نیاز دارد،سرعت برای دست یابی به آن و درایت برای جذب واستفاده ی به موقع از آن برای پر کردن خلاءهای آموزشی موجود.
چالش های جهانی،نیازمند تربیت انسان هایی با بینش نوین جهانی است تا برای فایق آمدن به چالش هلی پیش رو، بتوانند نه تنها یک یا چند فرد ،بلکه گروه هایی از دانشمندان جوان،باایمان وپر انرژی را تربیت کنند؛کسانی که توانایی تفکر خلاق وکار گروهی رابرای پیشبرد فناوری ونو آوری های جدید داشته باتشند.مسلماً این مهم با آموزش متمرکز وسنتی فعلی محقق نخواهد شد. واما به راستی چه باید کرد؟
برای تربیت افراد خلاق وفکور ،سنگ بنای این گونه آموزش ها در مدارس گذاشته شود؛چرا که آینده ی صنعت واقتصاد کشوربه وجود چنین افرادی وابسته است وبدیهی است که آینده سازان فردا را ،معلمین دلسوز،توانمند وقدرتمند امروز،پرورش خواهند داد؛همان گونه که تا کنون نیز انجام داده اند.
تجربه های جهانی به خوبی نشان می دهد که در صورتی می توان در امر آموزش موفق شد که جهانی اندیشید ومنطقه ای عمل کرد،آن هم همراه تولید وعمل ،با روش فراگیری مستمر ویادگیری در گروه های کاری ومشارکت همه جانبه ی نیروی انسانی.
در وانفسای کنونی ،یا باید به سرعت حرکت کرد ویا این که در باتلاق عقب ماندگی غوطه ور شد ودر این خصوص هیچ تعارف یا مسامحه ای پذیرفته نیست،به هر حال اخذ تصمیم بر عهده ی برنامه ریزان درسی وآموزشی است؛آن هایی که به خوبی می دانند سکان ترقّی کشور در دست معلمین عزیز کشور است.
در انتها بد نیست کمی بیشتر به شعر«خواب»سروده ی «مجتبی کاشانی»بیندیشیم:
هیچ کس منتظر خواب تو نیست
که به پایان برسد.
لحظه ها می آیند
سالها می گذرند
وتو در قرن خودت می خوابی.
هیچ پروازی نیست
که رساند ما را به فضای2000
وبه قرن دگران
مگر انگیزه وعشق
مگراندیشه وصلح
وتقلا وتلاش.
بخت از آن کسی است
که مناجات کند با کارش
ودر اندیشه ی یک مسئله خوابش ببرد
وکتابش را بگذارد در زیر سرش
وببیند در خواب
حل یک مسئله را،
باز با شادی درگیری یک مسئله
بیدار شود.
انتهای پیام/
تحولات سریع و رو به رشدفناوری به ما می فهماند که نمی توان با سرعت لاک پشت،خرگوش شکار کرد.اگر معلمین ما نتوانند این اعجوبه ی قرن را در قالب حصار های نوین آموزش مهار کرده و آن را به خدمت بگیرند،قطعاً فناوری انسان وجهان را تسخیر خواهد کرد.
چه بسا معلمانی باشند که بخواهند دانش آموزان را در حصار خودخواهی ها وخودباوری های فردی وسنتی اسیر نگه دارند،در این صورت ،اینان نسل آینده را در مورد پیامد ها وعمل کردهای فناوری ها جدید چشم بسته باقی خواهند گذاشت که قطعاً عملی جفا کارانه است.
همراه شدن با تحولات خارق العاده ی فناوری های نوین با توقف وتامل سازگار نیست وبیش از هر چیز به «سرعت»و«درایت»نیاز دارد،سرعت برای دست یابی به آن و درایت برای جذب واستفاده ی به موقع از آن برای پر کردن خلاءهای آموزشی موجود.
چالش های جهانی،نیازمند تربیت انسان هایی با بینش نوین جهانی است تا برای فایق آمدن به چالش هلی پیش رو، بتوانند نه تنها یک یا چند فرد ،بلکه گروه هایی از دانشمندان جوان،باایمان وپر انرژی را تربیت کنند؛کسانی که توانایی تفکر خلاق وکار گروهی رابرای پیشبرد فناوری ونو آوری های جدید داشته باتشند.مسلماً این مهم با آموزش متمرکز وسنتی فعلی محقق نخواهد شد. واما به راستی چه باید کرد؟
برای تربیت افراد خلاق وفکور ،سنگ بنای این گونه آموزش ها در مدارس گذاشته شود؛چرا که آینده ی صنعت واقتصاد کشوربه وجود چنین افرادی وابسته است وبدیهی است که آینده سازان فردا را ،معلمین دلسوز،توانمند وقدرتمند امروز،پرورش خواهند داد؛همان گونه که تا کنون نیز انجام داده اند.
تجربه های جهانی به خوبی نشان می دهد که در صورتی می توان در امر آموزش موفق شد که جهانی اندیشید ومنطقه ای عمل کرد،آن هم همراه تولید وعمل ،با روش فراگیری مستمر ویادگیری در گروه های کاری ومشارکت همه جانبه ی نیروی انسانی.
در وانفسای کنونی ،یا باید به سرعت حرکت کرد ویا این که در باتلاق عقب ماندگی غوطه ور شد ودر این خصوص هیچ تعارف یا مسامحه ای پذیرفته نیست،به هر حال اخذ تصمیم بر عهده ی برنامه ریزان درسی وآموزشی است؛آن هایی که به خوبی می دانند سکان ترقّی کشور در دست معلمین عزیز کشور است.
در انتها بد نیست کمی بیشتر به شعر«خواب»سروده ی «مجتبی کاشانی»بیندیشیم:
هیچ کس منتظر خواب تو نیست
که به پایان برسد.
لحظه ها می آیند
سالها می گذرند
وتو در قرن خودت می خوابی.
هیچ پروازی نیست
که رساند ما را به فضای2000
وبه قرن دگران
مگر انگیزه وعشق
مگراندیشه وصلح
وتقلا وتلاش.
بخت از آن کسی است
که مناجات کند با کارش
ودر اندیشه ی یک مسئله خوابش ببرد
وکتابش را بگذارد در زیر سرش
وببیند در خواب
حل یک مسئله را،
باز با شادی درگیری یک مسئله
بیدار شود.
انتهای پیام/
