همه با هم - توکل و رضا - نسخه قابل چاپ

به روایت حرف رک به نقل از وبلاگ همگام : حاتمی کیا بار دیگر با ساخت فیلمی تاثیر گذار در عرصه دفاع مقدس حال و هوای مه گرفته سینمای ایران را آفتابی کرد. اینبار حاتمی کیا دستمایه فیلمش را شخصیتی قرار داد که در نوع خود بی نظیر است شهید چمران در لحظات بسیار حساس زندگی اش انتحاب هایی کرده که نه امروز بلکه در زمان خودش هم هضم آن برای بسیاری نا ممکن بود. واکاوی شخصیت شهید چمران در برهه حساسی که در آن قرار داریم بسیار ضروری و راه گشاست در عصر ما ، امپریالیسم فرهنگی آمریکا با تمام توان خود به اشاعه لیبرالیسم و انسان محوری در مقابل خدا محوری می پردازد و با تحقیر فرهنگی سایر ملل دنیا و انحصار علمی و تکنولوژیکی ، سرزمین آمریکا را کعبه آمال و آرزوهای مادیگرایانه بسیاری از افراد بشر ساخته و چه بسیارند افرادی که برای رسیدن به این آرمان شهر از همه هستی خود ، از خانواده خود ، از شهر و میهن خود و حتی از هویت خود کوچ می کنند. دانشمند برجسته ای که تمامی مراتب علمی خود را با موفقیت کم نظیری پشت سر گذاشته و به هر آنچه که لازمه یک زندگی ایده آل این دنیایی است رسیده به تمام زرق و برق این دنیا فانی پشت پا زده و مسیر دیگری را برای ادامه زندگی خود بر می گزیند. مناجات هایی که از دست نوشته های این شهید بزرگوار به یادگار مانده ، نشان دهنده عظمت روحی و کمال معنوی انسانی است که در مسیر خدمت به خلق خدا کمترین تردیدی را به خود راه نمی دهد. اتصال به خالق یکتا زمینه ساز این سکینه و آرامش و عدم تردید است. معرفی ویژگی های شخصیتی این شهید بزرگوار بسیار والاتر از آنست که از توان قلم این کمترین برآید. ولی خوشبختانه افراد بسیاری در این زمینه آثار ارزشمندی دارند که قابل رجوع است. مناجاتی از شهید چمران به نقل از سایت تبیان توکل و رضا " ترا شکر می کنم که از پوچی ها ، ناپایداری ها ، خوشی ها و قید و بندها آزادم کردی و مرا در طوفانهای خطرناک حوادث رها ننمودی، و درغوغای حیات، در مبارزه با ظلم و کفر غرقم کردی، لذت مبارزه را به من چشاندی ، مفهوم واقعی حیات را به من فهماندی... فهمیدم که سعادت حیات در خوشی و آرامش و آسایش نیست ، بلکه در جنگ و درد و رنج و مصیبت و مبارزه با کفر و ظلم و بالاخره در شهادت است. خدایا ترا شکر می کنم که به من نعمت " توکل " و " رضا" عطا کردی، و در سخت ترین طوفانها و خطرناکترین گردابها، آنچنان به من اطمینان و آرامش دادی که با سرنوشت و همه پستی ها و بلندیهایش آشتی کردم و به آنچه تو بر من مقدر کرده ای رضا دادم. خدایا در مواقع خطر مرا تنها نگذاشتی ، تو در کویر تنهایی، انیس شبهای تار من شدی، تو در ظلمت ناامیدی، دست مرا گرفتی و کمک کردی... که هیچ عقل و منطقی قادر به محاسبه پیش بینی نبود، تو بر دلم الهام کردی و به رضا و توکل مرا مسلح نمودی، و در میان ابرهای ابهام و در مسیری تاریک، مجهور و وحشتناک مرا هدایت کردی.