همه با هم - بشقاب هاي سفره پشت بام مان

وبلاگ گلمورتی نوشت : قديم تر ها كه بچه بودم يادم هست گاهي مهماني ها روي پشت بام خانه ها برپا مي شد،به جاي بشقاب هاي يك نفره،طبقي در مقابل چند نفر مي گذاشتند وبا مهر ومحبت،دسته جمعي غذا مي خوردند. آن روز بزرگتر ها به ما كوچكتر ها مي گفتند رزق ما از آسمان مي آيد.امروز هم پشت بام خانه هامان سفره شده ويك بشقاب براي همه ميگذارند،اما ديگر كسي در پشت بام غذا نمي خورد.باز هم غذايمان از اسمان مي آيد اما از راه اين بشقاب به داخل خانه مان سرازير مي شود. همه باهم مينشينند وبا حرص وولع،غذاي اين بشقاب را ميخورند.قديم تر ها غذا خوردنمان چيزي طول نميكشيد. اما چرا غذاي اين بشقاب،تمامي ندارد؟صبح تا شب،شب تا صبح.پس كي سير ميشويم؟

قديم تر ها غذا خوردنمان روي پشت بام كه تمام ميشد،احساس ميكرديم به هم تزديك تر شده ايم.امروز وقتي از پاي غذاي اين بشقاب بزرگ بلند ميشويم،ميانمان فرسنگ ها فاصله احساس ميكنيم كاش زودتر بساط سفره ي پشت بام مان جمع ميشد.چقدر فرق است ميان اسمان ما وچه زيبا گفته اند كه هر چيز،قديمي اش صفاي ديگري دارد.كجاييد پشت بام هاي آسماني؟!دلمان برايتان تنگ است.